कधी कधी !
कधी विरघळणा-या
मऊ माती सारखे व्हावे
पाण्यासवे देहावर थोडे
विरघळून पहावे..!
हात स्वतःचा पाठीवरती
चटके नंतर सोसावे
आयुष्याच्या मडक्याला जरा
आकार देऊन बघावे..!
झूलणा-या नभात कधी,
उडणा-या खगासम विहरावे
चंद्रालाही वाटेल हेवा
आल्हाद असे तरंगावे..!
कधी रण-रणणारा
धगधगता सुर्यमणी व्हावे
रोखून नजर करडी
डोळ्यात स्वत:चे तेज दाखवावे..!
वादळात अडकलेल्या
ढगांनी दुर दुर बरसावे
अन पळभरात दाटून
आयुष्य ओलाव्यात भिजवावे..!
भल्यास दाखवूनी वाट
दुष्टाला जागीच छेद द्यावे
कोणा कडून जळण्या आधी
स्वत:च जळूनी खाक व्हावे..!
संदीप राक्षे ✍🏻
भोसरी पुणे २६
८६५७४२१४२१
No comments:
Post a Comment